احادیث معصومین (قرآن، دواى دردهاست)

امیر مومنان علی علیه السلام درباره قرآن می فرمایند: استشفوه من أدوائکم، و استعینوا به على لأوائکم فان فیه شفاء من أکبر الداء و هو الکفر و النفاق و الغى و الضلال. براى دردهایتان از قرآن شفا طلب کنید و براى مشکلاتتان از آن کمک بگیرید؛ زیرا در قرآن شفاى بزرگ ترین دردهاست، درد کفر، نفاق و گمراهى. (نهج البلاغه خطبه 175)

همسایگان راستگو (فوائد زیارت اهل قبور و برخی آداب)

یکی از اموری که بسیار صریح و صحیح انسان را در مسیر بندگی خدا و طی مراتب عالیه نفس به جلو می راند و وارستگی از دنیا و دلبستگی به آخرت را نصیب می کند زیارت اهل قبور است

[ادامه مطلب ...]

احادیثی از معصومین (معاد، از حین تولّد است)

امیرمومنان علیه السّلام فرمودند: نَفَسُ المَرْءِ خُطاهُ إلی أجَله (نهج‌ البلاغه، حکمت 74) 

هر نَفَسی که انسان می کشد، او را یک گام به سوی مرگ می کشاند.

احادیث معصومین (آفت غربت و تنهایی)

امیر مومنان علیه السّلام می فرمایند: با گروهی که بر مدار حقیقتند همراه باشید! زیرا دست خدا با جمع شوندگان بر حق و حقیقت است و از تنهایی و تکروی و خودمحوری حذر کنید، زیرا کسانى که از جماعت حق کناره گیری مى کنند طعمه شیطان می شوند همانطور که وقتی گوسفندی از گله اش جدا افتاد خوراک گرگ می گردد.!

وَ الْزَمُوا السَّوَادَ الاَعْظَم فَإِنَّ یَدَ اللهِ مَعَ الْجَمَاعَةِ، وَ إِیَّاکُمْ وَ الْفُرْقَةَ، فَإِنَّ الشَّاذَّ مِنَ النَّاسِ لِلشَّیْطَانِ، کَمَا أَنَّ الشَّاذَّةَ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ. (نهج البلاغه)

احادیث معصومین (حسادت، عامل افسردگی است)

امام على علیه‏ السلام فرمودند: اِنَّمَا یحْزَنُ الْحَسَدَةُ اَبَداً؛ لِاَنَّهُم لَا یحْزَنُونَ لِمَا ینْزِلُ بِهِم مِنَ الشَّرِّ فَقَط بَلْ وَ لِمَا ینَالُ النَّاسُ مِنَ الْخَیرِ ؛

آدم های حسود، پیوسته غمگینند؛ اما این ناراحتی همیشه به خاطر مشکلاتی که برایشان انفاق می‌ افتد نیست، بلکه بیشتر به خاطر رسیدن خیر به مردم دچار اندوه و غم می‌شوند. (شرح نهج البلاغه، ابن أبی الحدید، ج 20، ص 232)

احادیث معصومین (دستوری برای رفع غم و اندوه)

امام علی علیه السلام فرمودند هر وقت پیامبر دچار غم و اندوه می شدند این دعا را می خواندند: 

«یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا حَیّاً لَا یَمُوتُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ کَاشِفُ الْهَمِّ مُجِیبُ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ، أَسْأَلُکَ بِأَنَّ لَکَ الْحَمْدَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْمَنَّانُ بَدِیعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ رَحْمَانُ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ رَحِیمُهُمَا ارْحَمْنِی رَحْمَةً تُغْنِینِی بِهَا عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِوَاکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین» (بحار الأنوار ج 92، ص 156)