
هرچه یک انسان به کمال نزدیک تر شود سعه وجودی او بیشتر و احاطه نفس او افزون تر میگردد و ولیّ الهی به مانند دریایی میگردد که چیزی او را متلاطم نمی کند؛ در کتاب شریف نور مجرد نقل هایی درموردعلامه طهرانی رضوان الله علیه شده که ایشان در اواخر عمر از دیدن بعضی رفقا مکدّر می شدند ... و خلاصه دیدار نمیکردند. حال سوال این است که با توجه به کمال ایشان، سرّ این قضیه چیست؟ پاسخ از استاد حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی