گوهر معرفت - عرفان و اخلاق کاربردی

پایگاه نشرِ علوم و معارف، تحت إشراف حجة الاسلام حاج شیخ محمّد شاهرخ همدانی از شاگردان علامه آیت الله حاج سیّد محمّدحسین حسینی طهرانی ره

پایگاه نشرِ علوم و معارف، تحت إشراف حجة الاسلام حاج شیخ محمّد شاهرخ همدانی از شاگردان علامه آیت الله حاج سیّد محمّدحسین حسینی طهرانی ره

۱۰ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «تقوا» ثبت شده است

احادیث معصومین (امام زمان به یاد مردم است)

امام زمان علیه السلام خطاب به مردم: إِنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ، وَ لا ناسینَ لِذِکْرِکُمْ، وَ لَوْ لا ذلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللاّْواهُ، وَ اصْطَلَمَکُمُ الاَعْداءُ. فَاتَّقُوا اللّهَ جَلَّ جَلالُهُ وَ ظاهِرُونا؛ ما در رعایت

نفحات الاُنس (تجلیل از میرزا محمدتقی شیرازی ره)
عارف کامل مرحوم علاّمه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند: مرحوم آیة الله آقا میرزا محمّد تقى شیرازى از علماء فرید و أتقیاء وحید در طائفه شیعه أمامیّه بوده‏اند، که علماً و عملًا از نمونه ‏هاى بارز سلف صالح و أصحاب
نفحات الاُنس (بازار آخرت کساد است)

عارف کامل و عالم ربانی حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودندبازار آخرت کساد است اگر کسى در دنیا از هر گونه اعتباریّات آن بهرمند باشد، مثلًا فرزند و عشیره فراوان و اسب‏ هاى مرصّع دارد، و شؤون او همگى چشمگیر و از نقطه نظر عالم اعتبار قابل توجّه است؛ یک فرزندش دکتر است، یکى دیگر مهندس، یک قصر ییلاقى دارد و یک قصر قشلاقى؛ در آنجا مى ‏گوید: فرزند من دکتر است، مى‏ گویند: براى ما چه آوردى؟ ما دل پاک مى ‏خواهیم، عقیده پاک مى ‏خواهیم...

ملکوت روزه (بخش دوّم)

 

مجموعۀ حاضر از تألیفات ارزشمند حضرت علّامه آیة الله حاج سیّد محمّد حسین حسینى طهرانى رحمة الله علیه است که به صورت مواعظ و منبرهائى در ماه مبارک رمضان سال یک هزار و سیصد و نود هجرى قمرى در مسجد قائم طهران براى عموم مؤمنین و حضّار ایراد کرده ‏اند، بخش دوم این مجموعه را در ادامه مطلب پیگیری نمایید
ملکوت روزه (بخش اوّل)

مجموعۀ حاضر از تألیفات ارزشمند حضرت علّامه آیة الله حاج سیّد محمّد حسین حسینى طهرانى رحمة الله علیه است که به صورت مواعظ و منبرهائى در ماه مبارک رمضان سال یک هزار و سیصد و نود هجرى قمرى در مسجد قائم طهران براى عموم مؤمنین و حضّار ایراد کرده ‏اند، این کتاب در پنج بخش تقدیم می گردد

یک آیه عرفان (سلوک عقلانی جز با تقوا معنا ندارد)

خدای متعال فرمود: أَلاَ لَعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ الَّذِینَ یَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللّهِ وَیَبْغُونَهَا عِوَجًا (هود/بخشی از آیات ۱۸ و ۱۹)

در قرآن بیشترین "لعن" برای کسانی است که با منش و روششان، یک پایه تربیتی غلط بگذارند و با سلوکی کج، کج فهمی را به اسم فهم به خورد ساده لوحان دهند و موجب دوری از راه خدا و دردسر برای دیگران شوند. علم و فهم و عقلانیّت در قرآن به حرّافی و داد و بیداد نیست! یک إمضای طلایی دارد و آن أدب و اخلاق و تقواست و الّا به فرموده پیامبر صلی الله علیه و آله، دانستن بدون تقوا، نتیجه ای جز دوری از حقّ ندارد.

حکایات (دشمنی هوای نفس)

مرحوم حاج شیخ محمد تقی آملی(نور الله قبره الشریف) می فرمودندمن خواب دیدم، دشمن به حمله کرده است و به من پرخاش می کند. ناچار شدم که دست او را بگیرم. دستش را گاز گرفتم و ناگهان از شدت درد، بیدار شدم، دیدم دستم در دهان خودم قرار دارد .فهمیدم دشمن من، خودم هستم و کسی به سراغ من نمی آید.این نفس است که دشمن من است.ما از بیرون آسیب نمی بینیم،هرچه می بینیم از درون است. (40 قطب عرفانی ص 166)

حکایات (إرادت تامّ میرزا محمدتقی شیرازی به حاج سید احمد کربلائی)

در روز جمعه بیست و یکم شهر جمادى الاولى، یکهزار و چهارصد و یک هجریّه قمریّه در شهر مقدّس مشهد، به بازدید جناب مستطاب حضرت صدیق ارجمند، و سرور گرامى: آیة الله حاج سیّد على لواسانى دامت برکاته، فرزند برومند آیة الله آقاى حاج میرزا أبو القاسم لواسانى، فرزند مرحوم آیة الله آقاى حاج سیّد محمّد لواسانى، فرزند مرحوم آیة الله آقاى سیّد ابراهیم لواسانى رحمة الله علیهم أجمعین به منزلشان شرفیاب شدم. در ضمن مذاکرات،

یک آیه عرفان (زاد و راحله چیست؟)

خدای مهربان می فرماید: ... وَ تَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَ اتَّقُونِ یَا أُوْلِی الأَلْبَابِ ﴿سوره بقره آیه 197﴾

از آنجایی که همه مسافِر آخرتیم زاد (توشه راه) می خواهیم و چون مسافت بس طولانی و سفر سخت است راحله (مرکب) می خواهیم. گاهی توشه راه خوب است اما مرکبی که آن را حمل کند نیست! حال بگوییم زاد همان تقوا (ایمان و عمل صالح) است؛ اما راحله آنطور که از آیات و روایات برمی آید فقط محبّت به خدا و اهل بیت اوست، محبّت خوب مرکبی است.

یک سینه سُخن (تقوا به پرهیز است)

حجّة الاسلام حاجّ شیخ محمّد شاهرخ همدانی:

از گناه و مکان های گناه خصوصاً در ارتباطات با نامحرم باید فرار کرد! همانطور که حضرت یوسف علیه السّلام فرار کرد؛ آنجا جای تأمّل و توجیه نیست، جای اعتماد بر نفس و ایمان و اعمال صالحه نیست، جای حتّی نصیحت شنیدن و نصیحت کردن هم نیست؛ اصلاً گناه، جای ماندن و تقوا نیست، جای رفتن و تقواست.