عارف کامل مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند: این زائرانی که در حرم مطهّر امام رضا علیه السلام به لقاء خداوند پیوستند اینها در حکم شهیدند و این اتّفاق گرچه به تقدیر الهی و به دست برخی از اشقیاء بود، ولی این یک روی سکّه است؛ روی دیگر سکّه آنست که ایشان به خداوند لبّیک گفته بودند و خداوند هم لبّیک ایشان را اجابت فرمود...
عارف کامل مرحوم علامه طهرانی رحمة الله علیه می فرمودند: این زائرانی که در حرم مطهّر امام رضا علیه السلام به لقاء خداوند پیوستند اینها در حکم شهیدند و این اتّفاق گرچه به تقدیر الهی و به دست برخی از اشقیاء بود، ولی این یک روی سکّه است؛ روی دیگر سکّه آنست که ایشان به خداوند لبّیک گفته بودند و خداوند هم لبّیک ایشان را اجابت فرمود و اینها مقامی نزد خداوند داشتند که باید با این شهادت به آن مقام می رسیدند. اینها میهمان امام رؤوف بودند و اگر حضرت می خواستند ایشان را حفظ نمایند به راحتی می توانستند، ولی رسیدن به آن درجه با شهادت در روز عاشورا آن هم در محضر حضرت امام رضا علیه السلام حاصل می شد و حضرت از ایشان این طور پذیرائی نمودند. و در جواب کسی که از ایشان سوال کرده بود: آقا آن کسیکه در حرم آقا علیّ بن موسی الرضا علیه السلام در روز عاشورا بمب می گذارد در چه جایگاهی از جهنّم قرار خواهد گرفت و چه موقع به جهنّم می رود؟ فرموده بودند: نفس این عمل جهنّم است و این شخص به محض ارتکاب جرم، در جایگاه سخت جهنّم قرار گرفت. (حضرت علامه با وجود کهولت سن در راهپیمایی که برای تجلیل شهدای حرم رضوی علیه السلام برگزار شده بود شرکت کردند و مسافت طولانی را همراه با سایرین طیّ کردند) (نور مجرد ج 2 ص 457)
این اتفاق در روز عاشورا از سنه 1415 هجری قمری مطابق با 30 خرداد سال 1373 شمسی در حرم امام رضا علیه السلام رخ داد.