در سیر الی الله مقصد خداست و اولیای الهی هر کدام بر اساس ظرفیت و سعه و نورانیتی که دارند طریق هستند بر همین پایه است که از معصومین علیهم السلام به باب الله تعبیر می شود. یکی از اولیاء الهی که در سلوک الی الله همه سالکان راه خدا به ارادت تام و توسل و توجه بدان محتاجند، حضرت ابولفضائل، عباس بن علی علیه السلام است.
بسم الله الرحمن الرحیم
کعبۀ عشق (لزوم ارادت سالکان راه خدا به حضرت عباس علیه السلام)
منبع: سلسله مقالات تالیف حجت الاسلام حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی
در سیر الی الله مقصد خداست و اولیای الهی هر کدام بر اساس ظرفیت و سعه و نورانیتی که دارند طریق هستند بر همین پایه است که از معصومین علیهم السلام به باب الله تعبیر می شود.
یکی از اولیاء الهی که در سلوک الی الله همه سالکان راه خدا به ارادت تام و توسل و توجه بدان محتاجند، حضرت ابولفضائل، عباس بن علی علیه السلام است.
در کتاب الکبریت الاحمر آمده است که در رویایی صادقه ، حضرت رسول صلی الله علیه و آله به حضرت عباس علیه السلام فرمودند :«أقرّالله ُ عینک ، فأنتَ بابُ الحوائج وَ اشفَع لمَن شئتَ»
(خداوند چشمت را روشن گرداند ، تو باب الحوائج هستی ، از هر که خواستی شفاعت کن)
حضرت عباس علیه السلام صاحب مقام شفاعت عظیم در قیامت هستند
روایت شده که وقتی روز قیامت بر پا می شود ، پیامبر صلوات الله علیه و علی آله به مولا علی علیه السلام می فرمایند که به زهرا بگو ، برای شفاعت و نجات امت چه داری ؟ مولا پیام حضرت رسول را به خانم فاطمه زهرا سلام الله علیها می رسانند و ایشان در پاسخ می فرمایند که :" یا امیر المؤمنین ! کفانا لاجل ِ هذا المقام ِ الیدان ِ المَقطوعتان ِ مـِـن ابنی العباس "
ای امیر المؤمنین ! دو دست بریده پسرم عباس برای ما در مورد شفاعت کافی ست . (معالی السبطین ، جلد 1 ، صفحه 452)
پر واضح است کسی که در عالم آخرت مقام شفاعت دارد یقینا در دنیا هم مقام دستگیری از مشتاقان و سالکان راه خدا را دارد که از این روی توسل به مقام شامخ آن سیره اولیاء است.
سلسله دار مکتب توحید و معرفت در قرن اخیر یعنی مرحوم قاضی اعلی الله مقامه الشریف، فتح باب برای حیازت آخرین مراتب عرفان و توحید و وصال محبوب و تماشای ذات ازلی و ابدی و سرمدی حضرت حقّ، خودشان را وامدار جناب حضرت عباس علیه السلام می دانستند. سیدنا الاستاد دراینباره می فرمودند:
مرحوم قاضى پس از سیر مدارج، و معارج، و التزام به سلوک، و مجاهده نفس، و واردات قلبیّه و کشف بعضى از حجابهاى نورانى، چندین سال گذشته بود و هنوز وَحْدت حضرت حقّ تعالى تجلّى ننموده، و یگانگى و توحید وى در همه عوالم در پس پرده خفا باقى بود؛ و مرحوم قاضى به هر عملى که متوسّل میشد؛ این حجاب گشوده نمى شد. تا هنگامیکه ایشان از نجف به کربلا براى زیارت تشرّف پیدا کرده؛ و پس از عبور از خیابان عباسیّه (خیابان شمالى صحن مطّهر) و عبور از در صحن، در آن دالانیکه میان در صحن، و خود صحن است و نسبتاً قدرى طویل است؛ شخص دیوانهاى به ایشان میگوید: أبوالفضل کعبه أولیاء است. مرحوم قاضى همین که وارد رواق مطّهر مىشود در وقت دخول در حرم، حال توحید به او دست مىدهد؛ و تا ده دقیقه باقى مى ماند؛ و سپس که به حرم حضرت سیّدالشهداء علیهالسّلام مشرّف مى گردد در حالیکه دستهاى خود را به ضریح مقدّس گذاشته بود؛ آن حال قدرى قویتر دست میدهد؛ و مدّت یک ساعت باقى میماند. دیگر از آن به بعد مرّتباً و متناوباً و سپس متوالیاً حالت توحید براى ایشان بوده است. (مکتوبات، مراسلات ، مقالات، ص 60)
ارادت به مقام حضرت عباس علیه السلام شرط تثبیت و استقامت در راه خداست
مرحوم سیدنا الاستاد حضرت علامه طهرانی رحمة الله علیه نقل مىفرمودند که:
از شخص موثّقى شنیدم که میگفت: روزى یک شخص معمّم براى عیادت مرحوم علّامه أمینى رحِمهُ الله در منزل موقّت ایشان که در طهران پیچ شمیران بود رفته بود، و علّامه: صاحب الغدیر سخت مریض و به پشت خوابیده بودند، و در ضمن سخنان گفته بود که: آقا! مثلًا اگر انسان به حضرت عبّاس علاقه و محبّت نداشته باشد به کجاى ایمان او صدمه میخورد؟!
علّامه امینى متغیّر شده و با آن نقاهت نشست و گفت: به حضرت أبو الفضل که سهل است، اگر به بند کفش من که نوکرى از نوکران حضرت أبو الفضلم علاقه نداشته باشد از این جهت که نوکرم؛ و الله به رو در آتش خواهد افتاد! (معاد شناسى، ج 7 ص 83 )
سیدنا الاستاد حضرت علامه می فرمایند: آقا قمر بنی هاشم علیه السلام چنان مقامی دارد که هزاران نفر مثل سلمان باید کفشدارى و خاکروبى صحن و درگاه او را بنمایند. (امام شناسى ج 14 ص 148)